Marahau & Abel Tasman NP

Heel erg bedankt voor al jullie leuke en lieve reacties op onze blogs! Daar worden we heel blij van, en maakt het nog leuker om te schrijven!

De vorige keer zijn we van Kaikoura naar de Nutt Ranch van Georgina en Keith gereden, waar we naast de hazelnoot bomen mochten overnachten. Een afgelegen plek, net buiten Blenheim omringd door de bergen.

Nutt Ranch & Marahau

We hebben allemaal heerlijk geslapen, en worden later wakker dan normaal. Heerlijk wat zo’n rustige omgeving kan doen. De dag starten we zo extra ontspannen, en dan ook nog buiten ontbijten in het zonnetje, vogels die zingen, de wind die de blaadjes aan de bomen muziek laat maken. We zoeken Keith en Georgina op, Keith neemt ons mee over de Nutt Ranch en verteld over hun werkzaamheden: verzamelen, wassen, uitzoeken nog verder uitzoeken van de hazelnoten, het verwerken ervan. Keith en Georgina doen alles samen, de apparaten en machines vinden de jongens natuurlijk het mooiste om te zien. Georgina heeft ondertussen voor ons een tafel onder de boom neergezet, waar we de mogelijkheid krijgen om hun heerlijke producten te proeven.

Naast rauwe hazelnoten, hebben ze geroosterde hazelnoten met verschillende smaken (appel en kaneel, heerlijk!), maar ook verschillende pasta’s: hazelnootpasta, chocolade hazelnootpasta, met vanille en kaneel en zo nog meer variaties. Het is allemaal erg lekker, het maakt het extra bijzonder om ze er zo enthousiast over te horen vertellen en te zien waar het vandaan komt.

Met wat lekkere noten en pasta’s vervolgen wij onze weg, uiteraard wel via Makana! Hier zijn we 5 jaar geleden met z’n tweeën geweest, ze verkopen heerlijke chocolade en geven een kijkje in de keuken. Als je ons een beetje kent weet je dat wij van chocola houden, dus een stop bij Makana moest gewoon!

Dan is het toch echt tijd om door te gaan, we rijden vandaag naar Marahau. Vanuit Marahau kunnen we namelijk gemakkelijk het Nationaal Park Abel Tasman bezoeken, welke we heel graag willen zien. De weg ernaartoe is schitterend, we worden omringd door bergen, die groen zien van het bos. Relatief rechte wegen, worden afgewisseld met slingerende bergwegen – welke Owen soms wel even spannend vindt door de hoogte en afgrond die je ziet – en langs de kust. Onderweg slapen de jongens ook lekker wat bij, wanneer ze zijn uitgeslapen zijn we in Nelson. Daar maken we een stop bij een grote speeltuin naast het strand. De jongens genieten in de speeltuin, even lekker bewegen, en daar genieten wij op onze beurt weer van.

We gaan ook nog even naar het strand, waar Jason zowat de zee in rent, niet terug deinst en volop staat te genieten. En ook Owen gaat ervoor en staat ervan te genieten. Daar gaat ons plan van de zee voelen met de voeten, we hadden natuurlijk kunnen weten dat onze kinderen het niet droog zouden houden. En weetje, dat vinden we juist zo genieten, simpel weg doordat we hun zo zien genieten en ontdekken.

Nadat iedereen is voorzien van droge kleding, rijden we het laatste stuk van ongeveer een uur naar Marahau. De omgeving is weer schitterend, het laatste deel gaat weer over een slingerend bochten weg, wat Owen niet prettig vindt.

Eenmaal aangekomen in Marahau gaan we na het inchecken wat eten bij het restaurant aan de overkant, waarnaar we allemaal uitgeteld naar bed gaan.

Marahau & Motueka

Vanochtend leek het wel te stormen in de camper, we werden alle 4 wakker met een ochtend humeur. Ik kan je vertellen, dat is niet gezellig, voor niemand, maar het hoort er ook bij…. Tijd om de camper uit te gaan en wat te gaan doen, dat werkt het beste voor ons. We gaan eerst lekker spelen in de speeltuin. Jason ontdekt hoe hij zelf van de glijbaan afkan, super goed van hem! En hij vindt het heerlijk om samen te schommelen. Owen schommelt, klimt, en graaft een gat met een stok voor de zekerheid, voor als ik mijn voeten onder het zand wil.

We rijden een stukje terug naar Motueka om boodschappen te doen, in Marahau bleek geen supermarkt te zitten. Iets om een volgende keer dus vooraf te checken. Marco doet alleen de boodschappen, gezien de jongens net voor aankomst in slaap vallen. Ze worden wakker, wanneer Marco weer terugkomt. We besluiten Motueka nog in te gaan, niet doorhebbende dat het zondag is en veel dicht zit. We leven zo per dag, dat we het merendeel van de tijd niet weten welke dag van de week het nu precies is. Na een lekkere lunch gaan we nog even naar The Warehouse om eea te kunnen inslaan en vinden we ook leuke kleding voor de jongens.

En dan weer die bochtige, slingerende bergweg, we maken Owen er niet blij mee. Hij is dan ook erg enthousiast wanneer de weg weer naar beneden gaat.

Vanavond gaan we BBQen, de BBQ staat heel fijn naast de speeltuin. Zo kan Owen ondertussen lekker spelen in de speeltuin. Jason regelt eerst paprika voor zichzelf, en gaat dan ook lekker spelen. Het een heerlijke relaxte namiddag in de zon, met kinderen die zwart zien van het spelen in de speeltuin.

Abel Tasman National Park

Al zingend worden we door Owen wakker gemaakt met: Tsjoe Tsjoe Wa Wa Wa, op je plaats!

Vandaag gaan we met de watertaxi het Abel Tasman park in. We gaan langs Split Apple Rock, een grote steen, welke in tweeën is gespleten. Het begon met een kleine barst, door bevroren water werd deze steeds groter. Vervolgens worden we meegenomen naar een plek, waar we babyzeehonden van 8-9 weken zien spelen bij de rosten. Zo schattig om te zien!

Vervolgens varen we verder, en dit gaat niet subtiel kan ik je vertellen. Het gaat hard, we botsen tegen de golven aan, steeds weer. Owen vindt het (heel begrijpelijk ook) spannend, terwijl Jason rustig op schoot zit. Marco vindt het prima en ik ben voor het eerst niet misselijk op een boot! Wat ben ik blij dat ik nog snel een druppel Zengest (etherische olie van doTERRA) heb genomen. Nog nooit heb ik op zo’n kleine boot, zo kunnen genieten van de tocht. De boot vaart ondertussen door en zet ons af bij Anchorage Beach. Een schitterende baai, met helder blauw water en een goudkleurig strand.

We wandelen naar de Pitt Head look out, ook Owen loopt hem gezellig zelf mee. We gaan omhoog, dus sommige stukken zijn even spannend, eenmaal boven worden beloont met een schitterend uitzicht. Jason vindt de wandeling ook erg leuk, hij is niet van plan te gaan slapen in de drager en blijft gezellig wakker.

Met onze nieuwe film camera kan je ook een timelapse maken, dat hebben we hier voor het eerst geprobeerd en is aardig gelukt voor een eerste keer 🙂

Terug bij het strand spelen en rennen we daar nog lekker, voordat we weer worden opgehaald met de watertaxi.

Owen wilt voor de watertaxi ook graag wat olie, hierdoor heeft ook hij nu geen last van misselijkheid. Het blijft een wilde rit, voor ons leuk om een keer mee te maken en te beleven. Owen is blij wanneer het achter de rug is, en Jason valt uitgeteld in slaap op schoot, geen boodschap aan het wilde varen.

Het met de watertaxi te water gaan, was trouwens ook een hele happening. De boot stond op een trailer, achter een trekker, wij erin. Vervolgens rijd de trekker het strand op om een diep genoeg stuk zee te zoeken, en de boot te water te laten. Er waren veel meer boten die zo te water werden gelaten op hetzelfde moment, bijzonder en leuk om alle bedrijvigheid eromheen te zien.

Terug bij de camper, spelen we met flesjes water. Lekker achter elkaar aan rennen! Jason doet niet onder voor zijn broer, met elkaar hebben we de grootste lol.

Wanneer we de camper bijvullen met water, blijkt het een waterslang met gaatjes te zijn. Dat nodigt natuurlijk uit tot nog een keer spelen met water. Een mooi afsluiting van een heerlijke dag samen. Wanneer de jongens slapen, zitten wij nog even lekker buiten.